مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هردم

جرس فریاد می دارد که بربندید محمل ها

به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید

که سالک بی خبر نبود زراه و رسم منزل ها

شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل

کجا دانند حال ما سبکباران ساحل ها

همه کارم زخودکامی به بدنامی کشید آخر

نهان کی ماند آن رازی کزو سازند محفل ها